BouwBelang 6 - 2017

GAZET | NUMMER 6 - 2017 38 >> vervolg van pagina 37 Peter Groeneveld: “…een redelijk garantieloon met vrijheid en ruimte voor prestatietoeslagen…” Carlo Velthuizen: “…beperk het aantal overuren en voorkom roofbouw op fysieke kracht van jonge bouwvakkers…” VOLSTREKT OVERBODIG “Wij betalen onze werknemers al meer dan we conform de bouw-cao zouden moeten doen en daarbovenop komt nog de bonus voor de werknemers die excelleren in hun werk. Medewerkers die goed zijn voor mijn bedrijf, verdienen een waardering die ook tot uitdrukking komt op het salarisstrookje. Kortom: ik – en met mij ook een groot aantal werknemers – vinden die eindeloze discussie aan de onderhandelingstafel over loonsverhoging volstrekt overbodig. Laten we nou gewoon een redelijk garan- tieloon afspreken en de ondernemers de vrijheid en ruimte geven voor incentives op prestaties. Dezelfde ruimte wil ik graag voor meer individuele invulling van andere zaken, die niet direct met het salaris te maken hebben. Het is weliswaar nu al mogelijk een aantal zaken zelf te regelen, maar dat kan op bedrijfsniveau alleen met algehele instemming; dus ook de instemming van de enkeling die nog lid is van de vakbond en doorgaans erg cao-gericht is. De hele flexibilisering van de werktijden zou ik graag zelf inrichten. Ik heb er op zich niks op tegen, alleen het moet wel in te passen zijn. We werken veel in koppels; een team bestaat uit twee vakmensen en het is wel zo handig dat beiden dezelfde werktijden aanhouden, anders valt er niet te plannen.” MEER ZEGGENSCHAP “Ik hoop dat de partijen aan de onderhan- delingstafel volgend jaar inzien, dat we in een andere tijd leven dan vijftig jaar gele- den. Er zijn heel veel mkb-ondernemers en werknemers die op individueel en bedrijfs- niveau graag meer zeggenschap willen hebben over de afspraken, die je nu nog uitsluitend collectief kunt regelen.” CARLO VELDHUIZEN (BOORINFO) “Anders dan in andere sectoren schommelt het werkaanbod voortdurend tussen extre- men: het is hollen of stilstaan. Het is lastig je vast te leggen op langetermijnafspraken. Mede daarom werken alle bouw- en infra- bedrijven met een flexibele schil. Die is er louter en alleen om de fluctuaties op te vangen. Door die schommelingen hebben we in de bouw veel last van na-ijleffecten. Dat geldt ook voor de afspraken in de cao. We hebben vaak te kampen met afspraken die niet goed aansluiten bij de actualiteit van de dag. Als je het logisch bekijkt, zijn gestold wantrouwen. Mijn waarneming van de relatie tussen werkgever en werknemer is een andere. Op bedrijfs- en individueel niveau zijn wij in staat afspraken te maken op basis van onderling vertrouwen. Verder vind ik, dat we het aantal overuren dat je per dag mag maken, aan banden moeten leggen. Dat klinkt misschien gek uit mijn mond, omdat ook hier de cao- afspraak uitgaat van de vooronderstelling, dat de ondernemer de ruimte wil heb- ben een beroep te doen op de werknemer om overuren te maken. Er is immers een grens gesteld aan het aantal verplichte (!) overuren. Dus ook op dit punt gaat men uit van wantrouwen. Maar ik zeg: te veel over- uren is roofbouw. In de praktijk zie je dat jonge werknemers van rond de 25 zoveel mogelijk overuren willen scoren, want dan verdienen ze extra. Als ze 45 jaar oud zijn, zie je daarvan de gevolgen: gewrichts- problemen, rugklachten, enzovoort. Dat moeten we niet willen. Daar komt nog bij, dat banken hypotheken en leningen ver- strekken op basis van het salaris, inclusief de overuren. Dat kan ook nog eens leiden tot financiële problemen als je om gezond- heidsredenen niet meer in staat bent die overuren te maken.” PATERNALISME “Ten slotte hebben ik en vele niet-geor- ganiseerde werknemers – dat is in mijn bedrijf ongeveer 85 tot 90 procent van de bouwplaatsmedewerkers – grote moeite met het paternalisme dat de vakbond inzake het geld in het tijdspaarfonds aan de dag legt. Als je wat op wilt nemen, kan dat alleen via de vakbond. Jongens, dat is toch niet meer van deze tijd!? Ik kan het niet uitleggen aan de medewerkers en de banken snappen er ook helemaal niets van. Laten ze daar ook eens over praten aan de onderhandelingstafel.” < werkgever en werknemer in de bouwnij- verheid het beste af met een tamelijk kale cao, waarin enkele algemene afspraken over bijvoorbeeld opleiding, garantieloon en nog een aantal collectieve zaken zijn vastgelegd. Een mooi dun en overzichtelijk cao-boekje. Veel zaken zijn bovendien al bij wet gere- geld. Maar in de bouw hebben we de nei- ging regels op te stellen die weer afwijken van wat er wettelijk is vastgelegd, zoals het zwangerschapsverlof. Het zou al een stuk schelen als we die extra en overbodige regels eens schrappen.” ONDERLING VERTROUWEN “Het uitgebreide en zeer dikke cao-boek- werk zoals we dat kennen, is tekenend voor wat de cao op dit moment is, namelijk Peter Groeneveld: “De hele flexibilisering van de werktijden zou ik graag zelf inrichten.” Carlo Velthuizen: “Het uitgebreide en zeer dikke cao-boekwerk zoals we dat kennen, is tekenend voor wat de cao op dit moment is, namelijk gestold wantrouwen.”