BouwBelang 2 - 2018

GAZET | NUMMER 2 - 2018 38 >> vervolg van pagina 37 René Fronik: “Het is toch eigenlijk te zot voor woorden, dat om zoiets onbenulligs al je rekenwerk voor niks zou zijn geweest” Roel Jacobs: “Alle zichzelf serieus nemende mkb- ondernemers voelen die verantwoordelijkheid richting de medewerkers. Maar de huidige wetgeving is buitenproportioneel en legt alle last bij de werkgever neer” mensen weten hoe ze veilig moeten wer- ken. Waarom zou je dat telkens opnieuw moeten vastleggen? Als je controle krijgt, is het altijd prima, daar zorg je wel voor. Maar het is vaak even zoeken naar de papieren, zo belangrijk zijn ze. Een van onze specialiteiten is het afzinken van kelders. Dat gaat niet zomaar. Los van de gebruikelijke vergunningen, moet ook het waterschap toestemming verlenen. Bij die aanvraag overleggen we berekeningen omtrent de bronbemaling. Dat kunnen we zelf niet, dus daar huren we een gespecia- liseerd bureau voor in. In de praktijk blijkt het echter altijd anders te zijn dan bere- kend en moet je de bemaling afstemmen op de situatie die je aantreft. Toch moeten we telkens weer de kosten maken. Dan is er nog de Arbowetgeving. Verder de regels waaraan je moet voldoen als je mensen inhuurt. En als mijn klanten een hypotheek nodig hebben, dan wordt er gevraagd naar een bouwgarant- en een woningborgcertificaat. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit jaar komt er weer wat bij. Ditmaal vanuit Brussel. Het gaat om de AVG, de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Het is niet zozeer een administratieve last, als wel een risico dat je fouten maakt bij de gegevensver- werking. En dan kun je een forse boete tegemoetzien. Ten slotte wil ik nog wel wat kwijt over de ontslagvergoeding. Die is onrechtvaardig. Ik ken een ondernemer die ziek geworden is en noodgedwongen zijn medewerkers moest ontslaan wegens bedrijfsbeëindiging. Dat kostte hem 180.000 euro. Hij heeft zijn hele leven lang keihard gewerkt en blijft ziek en berooid achter. Het is een schande!” ROEL JACOBS (GNL) “De inspanningen die wij moeten plegen om onze administratie op de rit te krijgen is gelijk gebleven. De mensen die binnen ons bedrijf de boekhouding doen, merken in dit opzicht geen verschil met enkele jaren geleden. Ook zijn mijn accountants- kosten niet noemenswaardig gestegen. Anders is het gesteld met de regeldruk. Die is duidelijk toegenomen. Mijn indruk is dat we alleen al voor de bestaande regels steeds meer hebben vast te leggen, door- dat ze strenger zijn geworden. Het hele VCA-verhaal wordt zo langzamerhand een papieren tijger, die op een flink aantal pun- ten weinig raakvlakken meer heeft met de dagelijkse praktijk op de bouwplaats. Je moet de formulieren overhandigen, omdat de opdrachtgever ernaar vraagt. En als er wat aan de hand is, kun je aangeven dat je de procedures hebt gevolgd. Maar ik heb niet de indruk dat het invullen van al die formulieren een eventualiteit kan voorko- men. Het heeft – als gezegd – geen invloed op het reilen en zeilen op de bouwplaats. De opdrachtgever vraagt ernaar om zich in te dekken en om dezelfde reden voldoen wij eraan. Iets anders: de ontslagwetgeving. Tijdens de crisis hebben wij een aantal mensen moeten ontslaan. Toen is ons goed duidelijk geworden, hoe lastig dat is onder de bestaande regelgeving. In de eerste plaats om zover te komen, dat je afscheid kunt nemen. En ook wat er nog op je afkomt, nadat de mensen allang uit dienst zijn. Een buitengewoon slepend proces, dat veel tijd, geld en energie kost. Ik begrijp heel goed, dat er regels moeten zijn en ont- slagprocedures waar je je aan te houden hebt. Alle zichzelf serieus nemende mkb- ondernemers voelen die verantwoordelijk- heid richting de medewerkers. Maar de huidige wetgeving is buitenproportioneel en legt alle last bij de werkgever neer.” < RENÉ FRONIK (MKB INFRA) “Naar mijn gevoel is er niet veel veranderd. De reguliere papieren rompslomp is niet toegenomen en ook zeker niet afgeno- men. Aan het aanbestedingsfront echter, is er wel enorm veel irritatie bijgekomen, doordat het elektronisch aanbestedings- proces onnodig complex en tijdrovend is. Er zijn meerdere elektronische platforms gekomen, waaruit opdrachtgevers kun- nen kiezen om hun werken in de markt te zetten. Uit mijn hoofd: Commerce-hub, Negometrix, TenderNed, CTM-Solution… en dan ben ik er beslist nog enkele vergeten. Het grote probleem daarbij is: er is geen uniformiteit in de inschrijvingsformats. Elk voor zich hanteert zijn eigen procedures waardoor bijvoorbeeld het downloaden van de formulieren bij elk platform anders is. Het is een keer voorgekomen dat we vlak voor sluiting van de inschrijving nog een aantal handelingen moesten herhalen – ik meen ter verificatie – waardoor we bijna te laat waren. Het is toch eigenlijk te zot voor woorden, dat om zoiets onbenulligs al je rekenwerk voor niks zou zijn geweest. Dan heb ik het nog niet eens over de stress waarmee dat gepaard gaat. Het is ‘a hell of a job’ geworden. Hoe moeilijk kan het zijn, dat die webbouwers even de inrichting van de diverse sites op elkaar afstemmen. Dat zou daadwerkelijk een enorme lastenver- lichting zijn.”