BouwBelang 3 - 2018

GAZET | NUMMER 3 - 2018 38 >> vervolg van pagina 37 AFWIJKEND GELUID De Federatie vertegenwoordigt samen met Bouwend Nederland het werkgevende deel aan de onderhandelingstafel. Is het nou zo, dat zij altijd dezelfde koers varen? “In grote lijnen is dat natuurlijk wel zo. Op deelonderwerpen zijn er zaken waarvan ik denk: waar maak je je druk om. De kader- regeling bijvoorbeeld, waarmee overwerk en de schaal waarop dit mag voorkomen is geregeld, heb ik helemaal niks mee. Als wij op een project uit de planning dreigen te lopen, dan ga ik met de medewerkers om tafel en zorgen we er gezamenlijk voor, dat we het project binnen de afgesproken tijd afronden. En ik denk dat het zo bij vrij- wel alle Nederlandse mkb-bedrijven gaat. Eigenlijk zijn veel van de cao-afspraken gericht op het grootbedrijf, waar de afstand tussen management en de mensen op de werkvloer groot is en er geen gevoel van saamhorigheid heerst.” BALLONNETJE In het cao-overleg heeft Snellen een keer een ballonnetje opgelaten door een soort van bouwplaatstax te opperen. Door die te heffen wil hij tegengaan dat mensen onder een goedkopere cao dan de bouw- cao, bouwwerkzaamheden uitvoeren. Dat is volgens hem te regelen, als de Bouw-ID gemeengoed geworden is. Daarop is te registreren onder welke cao iemand werkt. Is dat de veel goedkopere schoonmaak-cao, dan vult de betreffende werkgever het bru- toloon aan tot het niveau van het brutoloon onder de bouw-cao. Het te betalen bedrag komt dan ten goede aan de bedrijfstakei- gen regelingen in de bouwsector. Snellen: “De bonden vonden dat niet zo’n slecht idee. Onze collega werkgeversorganisatie was minder enthousiast.” INSTROOM AGENDEREN Er mag wat Snellen betreft wel wat meer geëxperimenteerd worden in pilot-situaties. “Als je niks doet, komt er nooit beweging. En ik vind echt dat het zo langzamerhand tijd wordt dat de partijen eens even out of the box moeten gaan denken om te bewerkstelligen dat de afspraken die er gemaakt worden weer dichter bij de alle- daagse praktijk van deze tijd komen te staan. Zo zou je ook in staat moeten zijn het probleem van deze tijd – waar haal ik mijn vakmensen vandaan? – te agende- dingen tussen werknemer en werkgever in de bouw onvoldoende gelijkwaardig voor een 1-op-1 onderhandeling. Op branche- niveau zijn er in specifieke gevallen wel afspraken te maken. Ik denk bijvoorbeeld aan de vorstverletregeling in 2006 voor steigerbouwers. Met afspraken over dege- lijke winterkleding en goed te verwarmen bouwkeetvoorziening die we toen hebben geregeld en dat de vorstverletregeling bij steigerbouwers kon afwijken van die van de metselaars. Los van alle verschillen op hoofd- en bijzaken zijn er ook thema’s waarop we samen optrekken. Ik denk bij- voorbeeld aan de Bouwplaats-ID. En ook op de flexibele AOW voor zwaardere beroepen – 45 jaar is genoeg – vinden we elkaar. Dat zal ook in de toekomst niet veranderen. Maar voor nu: van harte proficiat met het 10-jarig jubileum!” GIJS LOKHORST, CAO- ONDERHANDELAAR BOUWNIJVERHEID BIJ CNV VAKMENSEN “Van harte en ik kan alleen maar zeg- gen dat de AFNL de afgelopen tien jaren is uitgegroeid tot een platform waar we goed zaken mee kun- nen doen. De Fede- ratie heeft zich laten kennen als een partij die – hoe vast het overleg ook zit – altijd bereid is tot de dia- loog. En dat is een belangrijke eigenschap, want onder de streep dienen we hetzelfde belang, namelijk dat de bouwsector een grote en sterke sector blijft. Dat bleek bij- voorbeeld ook tijdens de crisis, toen we gezamenlijk actievoerden – Bouw nou op! – en in Den Haag gingen pleiten voor het naar voren halen van bouwplannen. De Federatie – ook de NVB was erbij – en de bonden zagen met lede ogen aan hoe de bedrijven failliet gingen en de medewer- kers massaal moesten omkijken naar een baan in een andere sector. Een leegloop van kennis en ervaring zonder weerga.Een van de secties binnen de AFNL bestaat uit brancheorganisaties voor gespeciali- seerde aannemers. En die traden voorheen gezamenlijk op onder de Confederatie Gespecialiseerde Aannemers (CONGA). Net als toen hebben we behalve via de koepel ren. Dat er zo weinig jonge mensen liever voor een loopbaan in een andere sector dan de bouw kiezen, heeft met tal van factoren te maken. Maar zeker ook met factoren, die de cao-afspraken raken. Het brutoloon is in de bouw erg hoog, terwijl het nettoloon schraal uitvalt in vergelijking met andere bedrijfstakken. Jongeren zijn vooral geïn- teresseerd welk bedrag er maandelijks op hun bankrekeningnummer wordt bijge- schreven. Je haalt ze niet binnen door te wijzen op de fijne en interessante werkom- geving, want dat zeggen ze in elke bedrijfs- tak.” Snellen is er zich van bewust, dat geen van de onderhandelingspartners de strategieën zomaar overboord gooit. “Maar ik zou willen dat alle partijen iets meer lef tonen aan de onderhandelingstafel.” < HANS CROMBEEN, SECTOR- BESTUURDER FNV BOUW “De huidige cao- onderhandelaar van de AFNL, Arno Snel- len, heeft in 2017 Gijs Buijs vervangen. Hij is, en dat gold zeker in het begin, geen doorgewinterde onderhandelaar met een link strategisch plan. Ik heb hem leren kennen als een oprechte ondernemer die zegt wat hij op zijn hart heeft, ook al is dat soms niet helemaal volgens het onder- handelingsprotocol. Hij praat vanuit zijn ondernemerspraktijk en dat kan heel ver- frissend zijn. Gijs Buijs liep al wat langer mee. Ik ken hem nog vanuit de tijd dat ik bestuurder was in de Rijnmond. Toen de vakantiebon- nen eruit gingen, ik geloof in 2004, belde hij me op om te vragen of ik dat niet even kon komen uitleggen aan zijn medewer- kers. Zo was Buijs ook als onderhandelaar. Als hij wat te melden had, klom hij meteen in de telefoon. De omgang met de AFNL- onderhandelaars wordt gekenmerkt door een zeer directe manier van met elkaar omgaan. Dat komt de sfeer ten goede, ook al zijn er onoverbrugbare verschillen van inzicht. Ik noem bijvoorbeeld de wens van de Federatie om meer op bedrijfsniveau te regelen. Daar valt – behoudens een enkel uitzonderlijk geval – met ons moeilijk over te praten. We vinden de onderlinge verhou- FOTO: MARTIN DE BOUTER