BouwBelang 1 - 2019

GAZET | NUMMER 1 - 2019 38 >> vervolg van pagina 37 ondernemerschap inhoudt, namelijk zake- lijk relaties opbouwen voor de continuïteit van de onderneming. Er lijkt nog een lange weg te gaan voordat het gros van de zzp’ers zich ozp’er kan noemen; ondernemer zon- der personeel wel te verstaan. Worden die signalen ook gedeeld door meerdere ondernemers uit de achterban van de AFNL? BouwBelang belde een paar gespecialiseerde ondernemers die veel werk laat uitvoeren door zzp’ers die er altijd kind aan huis zijn geweest en verschillende ervaringen hebben. Dat zijn Jaap van de Pavert, directeur van metsel- bedrijf Metselgilde Veenendaal B.V. (lid Gebouwschil) en Toon van den Broek, tot voor kort directeur van Lijmbedrijf van den Broek en tevens voorzitter van VKL (Vereniging Kalkzandsteen Lijmbedrijven). De laatste heeft onlangs zijn bedrijf ver- kocht aan Zuidland Lijmwerken B.V. in Oud-Gastel, een onderneming die voor Van den Broek altijd al een goed collega-bedrijf was en waarvoor hij nu als projectleider optreedt. JAAP VAN DE PAVERT “Het komt nu regelmatig voor, dat ik een aanvraag krijg van een vaste opdrachtgever en dat ik dan even bij hem langsga om uit te leggen, waarom ik het werk moet afslaan. Het lukt mij gewoon niet om vakmensen te krijgen. Dan kun je zeggen: schakel toch mensen uit het buitenland in. Maar dat doen we niet. Ze spreken de taal niet en ik heb geen enkele garantie, dat ze de kwali- teit kunnen leveren die de klanten van ons gewend zijn. Dat leg ik dan uit en meestal begrijpen ze dat wel en waarderen ze onze open en eerlijke benadering. Je hebt er ook bij, die het niet begrijpen en mij verwijten maken. Maar dat is meestal van tijdelijke aard. Als over enkele jaren de markt weer wat tot rust gekomen is, zie ik ze wel weer terug, want ze weten precies wat ze aan me hebben. Ik ga geen werken aannemen die ik alleen met hangen en wurgen en de nodige kunstgrepen kan afronden. Dan boet je onherroepelijk in op de kwaliteit en gooi je je goede naam te grabbel. Dat is op termijn veel schadelijker dan het werk vriendelijk en beleefd afslaan. Je ziet inderdaad dat zzp’ers met eisen komen die absurd zijn. Ze zitten elkaar gek te maken. De één hoort dat er al 60 euro per uur betaald wordt, en dan willen ze morgen ook in één keer een sprong maken van 30 procent. Op dit moment kunnen ze dat vra- gen en als ze niet krijgen wat ze eisen, lopen ze gewoon weg. Want er is altijd wel iemand die ze aan het werk zet. Ze hebben zogezegd een vangnet. Maar bij mij hoeven ze niet meer aan te kloppen als ’t weer wat minder gaat. Door de bank genomen zijn het goede vakmensen. Ondernemers kun je ze met goed fatsoen niet noemen. Ze kopen of lea- sen en busje, maar van de opbouw van hun tarieven hebben ze geen enkel benul. Ze vragen gewoon wat ze van anderen horen. Overigens beperken dit soort problemen zich niet tot zzp’ers. Er wordt ook getrokken aan de mensen in vast dienstverband. En als je niet een beetje meebeweegt, lopen ook die voor een paar euro meer naar de concur- rent. Gelukkig zijn er voldoende medewer- kers en zzp’ers die daar anders instaan. Als ze allemaal zo waren als de weglopers, zou ik de tent wel kunnen sluiten. Het is lastig in ons vak. De ene keer is er geen werk en de andere keer kun je geen personeel krij- gen. Het zou goed zijn als de opdrachten- stroom wat stabieler zou worden.” TOON VAN DEN BROEK “Ik heb nog wat rondgebeld naar collega’s en hun gevraagd naar hun ervaringen. En dan blijkt toch dat de lijmbedrijven het geschetste negatieve beeld niet herkennen. De zzp’ers in het kalkzandsteenlijmvak zijn kennelijk uit ander hout gesneden dan in het voeg- en metselvak. Of misschien is het wel zo dat de uurtarieven voor zzp’ers bij ons niet zo schommelen als in de metsel- branche. Bij een collega-lijmbedrijf krijgt de zzp’er ongeveer hetzelfde als bij ons. Dus waarom zou je weggaan als het bedrijf en de mensen goed bevallen. De zzp’ers zijn dus redelijk loyaal aan het lijmbedrijf, waarmee ze ook de crisis zijn doorgekomen. En nu wij wat meer kunnen vragen bij de opdracht- gevers weten zij precies wat dat voor hen betekent: namelijk ook een tariefverhoging voor elke vierkante meter die ze wegzetten. We zijn daar tamelijk open over. En natuur- lijk heb je er altijd een cowboy bijlopen die elders zijn heil gaat zoeken. Meestal hoor je na verloop van tijd niks meer van die lui. Terwijl de mensen die blijven optimaal pro- fiteren nu het beter gaat.” Toon van den Broek “Nu wij meer kunnen vragen bij opdrachtgevers weten zij precies wat dat voor hen betekent: namelijk een tariefverhoging voor elke vierkante meter die ze wegzetten” Een gevelspecialist kreeg te maken met een ploeg zzp’ers die zes weken voor afron- ding van een project het werk neerlegden om een ander project op te pakken waar ze de winterperiode mee konden overbrug- gen. Het was een ploeg die de specialist de vorige winter nog geholpen had door ze nog wat klussen toe te spelen, waardoor ze aan het werk konden blijven. En dat zou hij deze winter zo weer doen. “Ze lieten me gewoon zitten. Je kunt er boos over wor- den, maar daar heb je alleen jezelf mee. Ik heb het ontstane probleem gelukkig kun- nen oplossen. Maar deze gasten komen er bij mij niet meer in.” Een infra-ondernemer werd op een donder- dag bezocht door enkele zzp’ers. Ze eisten een tariefsverhoging van 25 procent. Hij heeft dat even laten betijen en toen de zzp’ers de maandag erop nog geen reactie hadden gekregen, zijn ze zonder een woord te zeggen vertrokken. “Dat kun je gewoon niet maken, vind ik. Een hoger tarief, daar is in alle redelijkheid met mij over te pra- ten als je dat kunt onderbouwen. Ik heb ze nog gebeld, maar ze konden me niet uit- leggen dat zo’n drastische verhoging nood- zakelijk was. Ik heb ze gezegd dat ik hun handelen niet vond passen bij de manier waarop wij met de partners in de keten samenwerken en dat we beter voorgoed afscheid konden nemen van elkaar.”