BouwBelang 4 - 2019

NUMMER 4 - 2019 | GAZET 39 COLUMN Box 3: ‘dat is toch diefstal!’ Veel min of meer vermogende belastingplichtigen mopperen al jaren over de in hun ogen veel te hoge belastingheffing in Box 3. Eén daarvan is Arthur, een enigszins op leeftijd zijnde, risicomijdende man. Beleggen in aandelen en aanverwante volatiele producten is voor de ‘snelle jongens’, niet voor hem. Hij zet zijn vermogen liever op spaarrekeningen. Bij verschillende banken uiteraard, want je weet maar nooit. Dat lage risico gaat, zeker de afgelopen jaren, natuurlijk gepaard met een zeer laag rendement. Zekerheid heeft nu eenmaal een prijs. Maar wat hem boos maakt, is de overheid. Of beter gezegd, de door de overheid geheven belasting op zijn vermogen in Box 3. Die belasting is (veel) hoger dan zijn werkelijk behaalde rendement. ‘Dat mag toch niet, dat is diefstal.’ Daarom is door Arthur, en vele anderen met hem, massaal bezwaar gemaakt wegens schending van hun eigendomsrecht. In de gerechtelijke procedure die volgde kwam op 14 juni de uitspraak. En … ze kregen gelijk. Volgens de Hoge Raad is de heffing in Box 3 in 2013 en 2014 inderdaad een inbreuk op het recht van eigendom, omdat het in die die jaren gehanteerde forfaitaire rendement van 4 procent niet haalbaar is voor risicomijdende beleggingen. Maar … toch trekken Arthur en de zijnen aan het kortste eind. Want de Hoge Raad acht zichzelf tegelijkertijd niet bevoegd om het Box 3-systeem aan te passen. Die bevoegdheid is voorbehouden aan de wetgever. De bestreden aanslagen blijven dus toch in stand. De slag gewonnen, maar de oorlog verloren. Op het eerste gezicht lijkt dit een vreemde uitspraak van de Hoge Raad. Maar wie langer over deze uitspraak nadenkt ziet wellicht de achtergrond daarvan. Ik probeer het uit te leggen. Lang geleden, toen ik net begon aan mijn studie rechten, werd mij verteld over de ‘Trias Politica’ van Montesquieu (een Franse filosoof). Hij stelde dat, door de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechtsprekende macht van elkaar te scheiden wordt voorkomen dat één van deze machten de overhand kan krijgen. Deze ‘driemachtenleer’ is voor Thorbecke in 1848 de leidraad geweest toen hij de Nederlandse Grondwet schreef. Daarmee is het een zéér belangrijk fundament onder onze rechtsstaat. Lekker belangrijk, hoor ik u zeggen. En vooral theoretisch. Nou, dat ligt toch even anders. Het is namelijk precies de theorie op grond waarvan de Hoge Raad nu Arthur en zijn companen, ondanks hun gelijk, niet kon helpen. Want de rechter spreekt recht, maar maakt niet de wet. Mr. Frank Kerkhof RB Alfa Accountants en Adviseurs te Bennekom fkerkhof@alfa.nl Fiets van de zaak ■ De commissie die de scha- deafhandeling van beroeps- ziekten gemakkelijker moet maken, is uit de startblokken. Schadeafhandelingen van beroepsziekten, zoals ziek- ten die veroorzaakt zijn door Chroom-6, moeten in de toe- komst gemakkelijker worden. Minder ingewikkeld, kostbaar en tijdrovend. ■ In de bouw is een fiets van de zaak niet een alledaags verschijnsel, maar het is handig om te weten dat vol- gend jaar de regels een stuk eenvoudiger worden. Als een werkgever een fiets, elektri- sche fiets of een speed pede- lec (snelle elektrische fiets) ter beschikking stelt aan de werknemer, dan gaat er een forfaitaire bijtelling gelden voor het privégebruik van de bedrijfsfiets. De nieuwe regeling moet het aantrekkelijker maken om met de fiets naar het werk te gaan. De regeling houdt in dat er jaarlijks 7 procent van de waar- de van de adviesprijs van de ter beschikking gestelde fiets bij het belastbaar inkomen van de betreffende werknemer komt. Dan kan hij/zij er naar harten- lust ook privé mee rijden. De fiets blijft eigendom van de werkgever. De commissie werkt aan voor- stellen om het proces van het verhalen van schade voor slachtoffers van beroepsziek- ten als gevolg van blootstelling aan gevaarlijke stoffen gemak- kelijker te maken. De commis- sie brengt nog dit jaar verslag uit. Commissie beroepsziekten van start