BouwBelang 5 - 2017

Eric Bom: “Leerlingen kiezen voor een opleiding die zich flitsend en sexy weet te presenteren. Daar kunnen ondernemers een bijdrage aan leveren door zich te laten zien op de scholen.” 14 BOUWBELANG | NUMMER 5 - 2017 gen kiezen voor een opleiding die zich flitsend en sexy weet te presenteren. Daar kunnen ondernemers een bij- drage aan leveren door zich te laten zien op de scholen. Wij doen dat bijvoorbeeld door eens per jaar een klas van het Technasium hier op hoek te begeleiden bij een opdracht. En op de dag van de Westlandse techniek, gaan de scholen bij de bedrijven langs. Verder hebben we een traineeship ontwikkeld samen met twee mkb- aannemers, Lindeloof en Kraaijeveld, en de gemeente Rotterdam. Het is een soort snuffelstage voor starters in de infra. De starter krijgt de gelegenheid om bij elke par- tij acht maanden lang ervaring op te doen. Hij of zij kan dan een goed beeld krijgen van wat er zoal te koop is in onze branche. Daardoor is een meer uitgebalanceerde beroepskeuze te maken. Het zijn allemaal initiatieven die ons niet direct wat opleveren; hooguit een verbete- ring van ons netwerk. Maar je moet ook iets willen doen aan het imago van de branche als geheel.” Berrie: “De leraren voegen en metselen van de bouw- school komen met enige regelmaat bij ons op bezoek. Die contacten zijn belangrijk. Zij zien hoe een modern bedrijf werkt en kunnen die kennis verwerken in de leerstof en wij kunnen via de contacten vaktalent scou- ten. Verder besteden we ook erg veel aandacht aan loop- baanbegeleiding. Die metselaar met ambitie en aanleg begeleid je naar een positie als voorman. Dan ga je eerst samen kijken wat hij al kan en wat hij te kort komt. Zo zie je jongen mensen groeien in hun vak. Ook mogen onze mensen, als ze dat willen, een snuffelstages lopen in ons eigen bedrijf. Zo is er onlangs een metselaar te- rechtgekomen in de werkvoorbereiding. Dat soort ont- wikkelingen vieren we door eens te gaan karten of bow- len met z’n allen. Of met een teambuildingsdag. Laatst zijn we met 100 man op stap geweest, daar zitten de mensen uit de flexibele schil ook bij. Die dag wordt ge- woon doorbetaald. Kost een cent, maar je krijgt er een goed sfeer, loyaliteit en betrokkenheid voor terug. Die sfeer is heel belangrijk. Daar besteden we veel aandacht aan. Als je bij ons ’s morgens binnenkomt, dan ruikt het al naar koffie. Er hangt een grote tv, afgestemd op de nieuwszender. Er is altijd vers fruit, de koelkasten zijn goed gevuld en er staat een playstation. Toch een soort woonkamer, waar je graag komt.” De drie ondernemers vinden unaniem dat het nettoloon omhoog moet. Het verschil bruto/netto is veel te groot. De bouw moet kunnen meedingen om de gunst van de schoolverlater. Het zou een stuk schelen als de nettolo- nen ongeveer gelijkliggen ten opzichte van andere sec- toren. ZIJ-INSTROMERS EN OUDERE WERKNEMERS Hoe gaan ze om met de oudere werknemer en – in het kader van de participatiewet – met de mensen die niet zo gemakkelijk aan de bak komen? Berry: “Als vroeger het werk te zwaar werd, dan ging de medewerkers de wao in. Tegenwoordig moet je de vinger aan de pols houden. We toetsen de fitheid van de werk- nemers met vitaliteitsonderzoeken. Je moet toch samen met de werknemers ervoor zorgen dat ze tot hun 67e aan het werk blijven. Dat hoort bij een duurzaam personeels- beleid. Is niet altijd even gemakkelijk, want de middelen zijn in onze branche beperkt. Je hebt natuurlijk de seni- orendag. Meestal kiest een werknemer dan voor de vrij- dag, want dan heeft hij een lekker lang weekend. Maar zo is die dag niet bedoeld, want je wilt eigenlijk een rust- dag inbouwen en dan is de woensdag de meest aange- wezen seniorendag. De vrijdag, prima, maar als het niet meer gaat, moet het toch de woensdag worden.’ Jan: “Je zegt volkomen terecht, dat de middelen beperkt zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat een metselaar van 62, niet zoveel puf meer heeft om dagelijks 700 ste- nen weg te zetten. Ga je die mensen dan nog begeleiden naar een andere baan? Dat zie ik niet zo één-twee-drie voor me. Ik vind eigenlijk dat je de pensioengerechtigde leeftijd voor de zware beroepen naar beneden moet bij- stellen. Daar hebben die mensen recht op.” Berrie: “Daar ben ik het helemaal mee eens.” Jan: “Voor mensen met een afstand tot arbeidsmarkt zijn we een redelijk succesvol traject gestart door de technische dienst van vier mensen plus de leermeester van het Leger des Heils over te nemen. Mensen die in hun leven ergens een verkeerde afslag hebben geno- men. Kan ons allemaal overkomen. Wij hebben een klussenbus gekocht en zijn naar de corporaties gestapt om ze aan te spreken op hun maatschappelijke verant- woordelijkheid. Hadden ze wel oren naar. Samen zorgen we ervoor dat er voldoende werk voor hen is. Ook zijn we naar de wethouder van de gemeente Rotterdam gestapt. Daar hadden ze ook nog wel wat klussen. Bijvoorbeeld het vervangen van 24.000 tl-armaturen door led-arma- turen. Als ze een half jaar hebben meegedraaid op de klussenbus, bieden we ze een stageplek aan en kunnen ze een opleiding volgen bij ons of bij een loodgieter of elektricien met wie samenwerken.” Eric: “Mooi verhaal. Zo zijn wij laatst in het zonnetje ge- zet vanwege de ‘match van de dag’ in het kader van de Week van het Werk in de gemeente Westland. Onze sys- teembeheerder ging weg en we zagen wel wat in jobcar- ving, waarbij je iemand met een beperking een deel van een volledige functie laat invullen. Via het Werkplein kwamen we in gesprek met Saïd, een Iranees die overi- gens al twintig jaar in Nederland is. We zijn dik tevre- den. Iedereen die wil, kan komen. Want we hebben iedereen nodig.” ■ RONDETAFELGESPREK Berrie Endevoets: “Je moet toch samen met de werkne- mers ervoor zorgen dat ze tot hun 67e aan het werk blijven. Dat hoort bij een duurzaam personeels- beleid.” Jan Anker: “Als de betreffende werknemer de kont tegen de krib gooit, dan ben je de sigaar. Dan zit je er veel langer aan vast dan hiervoor. Ik vrees, dat die laatste optie staande praktijk gaat worden.”